Dag 1. En we zijn vertrokken

Eindelijk vakantie! Vanuit de nachtdienst niet gaan slapen maar mijn fiets opgeladen. Na een ontbijt is Bob met ons mee gefietst naar t station om ons uit te zwaaien. Hij moet ons een kleine 3 weken missen. Mooi op tijd reed de trein het station binnen. Alleen jammer dat het een trein was met zo'n hoge instap waarbij je opgeladen fiets bijna vericaal moet om hem naar binnen te krijgen. Van de conducteur hoefde ik geen hulp te vrrwachten. Hij stond, met zijn gezicht op onweer, meer in de weg dan dat hij behulpzaam was. Gelukkig hielpen Bob en Jamie, die op t laatste moment nog aan kwam sprinten om ons ook uit te zwaaien. Lief!
In Meppel moeten we overstappen en we hebben daarvoor 5 min. Om van t ene op t andere perron te komen. Ons avontuur begint meteen al hier...als ik met fiets en al in de lift zit, gaan de deuren niet meer open. Kalm blijven, niet in paniek raken in deze glazen lift in de zon op de warmste dag van t jaar....de lift wil nog wel op en neer dus dat doe ik maar een paar keer en na een keer of 3 Meppel van onder en boven de grond te hebben gezien gaan de deuren wel open. Maar onze trein is al vertrokken. Ik heb een uur om bij te komen van deze actie want dan gaat pas de volgende, rechtstreekse, trein naar Leiden. Gelukkig is dit een dubbeldekker en is de instap een stuk lager. In Leiden gaan we eerst naar de supermarkt. Eten voor vanavond, drinken en een raket ijsje. Daarna eindelijk fietsen. Op naar Noordwijk. Vooral het laatste stuk, van de boulevard van Noordwijk tot aan Camping de Ruigenhoek vind ik prachtig. Dwars door de duinen. Dit is genieten ook al zijn er wel heel veel fietsers op pad en is het daardoor erg druk. Op de camping is t ook best druk. Gelukkig is het een natuurcamping en heeft iedereen toch een ruime plek. Geen scheerlijn aan scheerlijn gedoe. Voor fietsers is er altijd plek, verzekerd de beheerder ons. En we krijgen, volgens hem, de mooiste plek. Ik geef hem gelijk. Al snel staat de tent. Super dat Kevin dit nu ook kan nadat hij de tent heeft meegehad op zijn schoolreis naar Tsjechie. Als de tent is ingeruimd, fietsen we nog even naar t strand en nemen we een duik in de zee. Heerlijk...dit is het vakantiegevoel. Langzaam weekt de stress en het ongenoegen over mijn werk van me af...komende weken niet meer aan denken maar genieten. Om een uur of 6 begint t wat af te koelen door een harde koude wind en we besluiten weer terug te fietsen naar de camping. We zien een hele grote groep reeën op een terein voor zweefvliegtuigen. Mooi! De camping is beschut in het bos dus daar is het nog lekker. We maken ons eten, bami met sate en kroepoek en gaan daarna nog even bij t kampvuur zitten. Daar raken we in gesprek met meerdere fietsers. Als ze hun bewondering voor Kevin uitspreken zie ik hem stralen. Het is ook best stoer; vorig jaar naar Skagen en dit jaar naar Passau op de fiets. Om 22 uur kan ik mijn ogen bijna niet meer open houden en zijn mijn voeten erg opgezet door vocht wat ik vast blijk te houden...das gek na dik 30 uur wakker... We duiken onze tent in.