Dag 7 van Haithabu naar Kliplev 85 km ipv 63

Vanmorgen weer voor 10 uur op de fiets. We gaan Denemarken in. Bob is helemaal klaar met Duitsland. Ik hoor mensen die Noord- Duitsland maar saai vinden maar dat snap ik niet. Ik ervaar t heel anders, misschien is het mijn gebrek aan ervaring of is het mijn vermogen om gewoon simpel te genieten van alles wat ik onderweg tegenkom. Toch zie ik er ook naar uit om nu de grens over te gaan.
Vanuit Haithabu fietsen we naar Sleswich waar we meteen een klim van 5% op een hobbelig bospad worden getrakteerd. Het zweet loopt in straaltjes langs mijn rug. Het is nu al tegen de 25 graden. De wind staat gunstig voor ons. We moeten even zoeken om op de route te blijven maar met behulp van wat vriendelijke duitsers lukt dat prima. Het is een mooie tocht. Bosrijk met veel klimmetjes. In ons routeboekje staat zelfs 'heuvelachtig'en dat klopt echt wel. Bij een heuvel van 7 %, die stiekum net om de hoek lag en we dus niet zagen aankomen, moeten Bob en ik af stappen maar Kevin vliegt zo naar boven. We betuigen ons diepe respect en Kevin vind het wel kicken.(Elke avond checken we even of zijn kuiten al wat gespierder zijn geworden)
In het boekje staat dat we een grafheuvel, leuk kerkje en een popposteen tegen zullen komen maar we zien ze niet. Wel vinden wij een prachtige oude watermolen waar we gaan picknicken. Een heel idillisch plekje. Het is nog 13 km tot aan de grens. Kevin gaat als een speer een kaapt zo'n beetje alle plaatsnamenbordjes. Vlak voor de grens zitten 2 grote winkels waarvan ik dacht dat t supermarkten waren maar t blijken een soort groothandels te zijn. Veel Denen halen hier hun (fris)drank en bier. Het is bijna een atractie om te zien wat daar gebeurt. Het gaat niet per flesje of blikje maar complete aanhangers worden gevuld met tray's en kratten vol. Als Wendy van Dijk ooit een Duitse Obese gaat opnemen kan ze hier voldoende kandidaten scoren...
Bob en Kevin zijn even binnen geweest terwijl ik, heel slim, bij de fietsen bleef. Bob stond zo weer buiten en wou meteen weg...hier kan hij niet tegen en bovendien hebben ze geen vers afdeling dus voor ons geen geschikte winkels.
Nog een laatste stukje hobbelig fietspad naast de autoweg en we zijn de grens over. High Five's, blij, gillen en gek doen. Mensen zullen wel denken maar ze kennen ons toch niet...
In Froslev laat ik Bob en Kevin de plek zien waar ik met Mike heb gekampeerd. We drinken er een bak koffie en fietsen dan weer verder.Door naar Kliplev. daar halen we boodschappen en ontmoeten we een Nederlander die ook de Jutlandroute fietst. We raken even aan de praat. Hij wil nog 20 km fietsen voor hij zijn tent op zet. Daar hebben wij geen zin meer in. Er schijnt 3 km van de route een primitieve kampeerplek te zijn. Die gaan we zoeken. Helaas lukt dat niet zo goed en rijden we verkeerd. Uiteindelijk komen we weer 4 km voor Kliplev uit. Een vriendelijke man met tablet en google maps navigeert ons naar een scoutingterein. We hebben 22 km omgefietst. We zijn heel trots op Kevin die niet 1 keer gepiept, geklaagd of gezeurd heeft. Zelfs op het einde trok hij nog even een sprintje om een plaatsnamenbordje te scoren en een hertje te zien.
Op het mooie scoutingterein staan schuilhutten en daardoor hoeven we de tent niet op te zetten. We koken snel chicken tonight met rijst en komkommer en Kevin houd zich bezig om van een stuk hout een zwaard te maken. Na het eten is een warme douche een waar genot. Dan nog 2 potjes yathzee, cola en wat chips en de ogen vallen bijna dicht. Morgen moet ik echt een tshirt aan om mijn rug en schouders te beschermen want deze zijn best rood en het word weer mooi weer.