dag 11 Mainz - Mainaschaff 85.5km.

Om 9 uur zaten we al op de fiets en daar schrokken we zelf een beetje van...dit was wel erg vroeg. Om 10 uur passeren we midden op een klein industrieterrein een bakker...met verse koffie. We nemen allebei een muffin. Ik een cappuccino en kevin een warme chocolademelk. Daarna fietsen we weer verder. We hebben de Rhein verlaten en fietsen nu langs de Main. Na 18,5 km moeten we via een trap over een enorme stuwdam. Tassen eraf, fiets naar boven, tassen ophalen, hele lange dam over, fiets naar beneden, tassen er weer op en het zweet staat me op de rug. We hebben de ochtendgymnastiek weer gehad. Kevin wil nog even terug om wat foto's te maken en ik let dan ondertussen op de fietsen. Hij blijft zo lang weg dat ik ongerust begin te worden. Dus ik de trap weer op...1 oog op de fietsen, de andere turend over de dam en langs het water. En daar staat ie...helemaal in de ban van de kracht van het water. Hij ziet me gelukkig en komt mijn kant op en we fietsen weer verder.Vele km's over een oeverpad van de Main. Af en toe passeren we een leuk dorpje. De meeste tijd hebben we de wind n de rug dus we gaan lekker. In Seligenstad, ook een mooi plaatsje, nemen we de veerboot naar de overkant van de Main. Dan is het nog 10 km tot aan de camping. Om 17 uur bereiken we de camping in Mainaschaff. We mogen koken in het keukentje en kunnen daar ook de mobiel weer opladen. De camping zelf vind ik niet zo. Erg veel verkeerslawaai en kaal. Naast ons komt een gezin met 6 kinderen. Een soort Kelly-family uit Belgie. Als ik mijn dagboekje bijwerk gaat Kevin nog even een wandelingetje maken bij het naastgelegen meer. Ondertussen word ik gebeld door Bob. Als het begint te schemeren is Kevin nog niet terug. Hij zal vast zo wel komen maar langzaamaan word ik ongerust. Om 21.30 uur knal ik mijn tassen van de fiets en cross een rondje om het meer. Behalve de duizenden vliegjes ligt er ook een stelletje zich voort te planten aan de waterkant. Hier wil ik mijn zoon van 13 helemaal niet alleen rond laten zwerven. Maar nog steeds geen Kevin. Ik heb de helft van het meer gehad....het is groter dan ik dacht... en ik cross weer terug naar de tent. Misschien is hij daar inmiddels. Hij is er nog niet en ik moet me inhouden om niet te gaan vloeken....de Kellyfam. is vast behoorlijk gelovig... maar mijn ongerustheid neemt behoorlijk toe. Er spookt van alles door mijn hoofd: Wat moet ik doen als ik hem nu niet vind; hoe leg ik dat uit in mijn steenkolenduits? Ik cross al vliegjeshappend en doe moeite om mijn ogen open te houden met zoveel vliegjes, nog een keer de andere kant langs het meer en ineens zie ik hem, ook al is het bijna donker.Hij duwt, in het speeltuintje, een draaimolentje met daarop een blond meisje. Ik moet me beheersen om niet als een hysterische moeder te gaan schreeuwen en dat kost me echt moeite. Ik ben opgelucht maar ook een beetje boos. Ik vertel hem hoe ongerust ik was. Gelukkig snapt hij dat maar hij wil nog wel even blijven...bij het meisje op de draaimolen... Ik geef hem 10 minuten om bij de tent te komen. Ondertussen heeft de beheerder van de camping het keukentje, waar onze tablet ligt op te laden en de doucheruimte waar ik graag nog even had willen douchen, afgesloten. Hopelijk krijgen we de tablet morgenvroeg weer terug en kan ik me bij de wasbak ook wel even wassen. Kevin is gelukkig wel binnen 10 min. bij de tent. Snel duiken we op de slaapmatjes, voor de slaapzak is t te warm. Ondanks de oordoppen tegen het verkeerslawaai doe ik amper een oog dicht