Dag 15 Detwang - Weissenburg 91 km

Ik wil vroeg op de fiets zitten want vandaag moeten we eigenlijk wel wat km's maken. Ook hoop ik zo de warmte een beetje voor te zijn. Het lukt! Om 9 uur zitten we op de fiets en is het gelukkig niet zo heel erg warm. We beginnen meteen met een klim maar bellanden daarna in Rothenburg. Het lijkt wel een buitenmuseum: wat een mooi stadje. Kevin beklimt een toren welke onderdeel van de stadsmuur blijkt te zijn, waarover hij een flink stuk om het stadje kan lopen. Dit is echt wel een leuk stadje om eens te bezoeken als je eens in de buurt bent. (tijdens ons bezoek was er net een boot vol Aziatische toeristen aangemeerd die alles via hun camera lijken te bekijken, wij vonden het lachwekkend)
Na een klim komt er bijna altijd wel een afdaling, zo ook hier. We zoefen naar beneden en ik denk dat ik na de vakantie wel weer nieuwe remblokjes nodig heb. Vooral op weggetjes met bochten, onoverzichtelijk, durf ik niet zo goed. We komen langs Leuterhauzen en deze naam prikkelt onze fantasie...ben te lang zonder mijn hubbie op pad...
We hebben inmiddels het Taubertal achter ons gelaten en fietsen nu langs de Altmuhl. Het landschap is anders, veel wijdser, meer akkers met granen, mais maar ook hop. In Gunzenhausen halen we boodschappen bij de Lidl. Ook een gebakje want we hebben bijna 1000 km gefietst. Het begint een klein beetje te miezeren maar eigenlijk voelt dit wel lekker. Na Gunzenhausen zijn nog een paar pittige klimmetjes maar volgens het boekje hebben we dan het ergste wel gehad (en zo erg was t nou ook weer niet). Het loopt zelfs een beetje af naar Regensburg. Gunzenhausen heeft ook weer een prachtige stadspoort en ook hier ziet het er weer erg leuk uit. Alsof je terug in de tijd gaat. Na Gunzenhausen fietsen we nog 28 km om bij Wessenburg een camping op te zoeken. We vinden hem met behulp van de GPS op mijn foon. Als we aankomen zitten onze buren van gister al aan t bier. Ook de komende nacht zijn we weer buurtjes. We mogen de tent opzetten aan het meertje. Mooi plekje! We zijn allebei erg moe. Als we Passau willen halen moeten we 85 km per dag gaan fietsen als we de laatste dag vrij willen houden. Kevin ziet dat niet zo zitten en ik snap hem wel. Hij heeft spierpijn. En dat verbaasd mij dan weer niet; Die uitslover wist een wielrenner, in een snel pakkie op lichtgewicht fietsje, bij te houden tijdens een flinke klim. Kevin, 2 fietstassen, stoeltje en kussen achterop, ging met een big smile naar boven terwijl de wielrenner steeds somberder ging kijken. De beste man heeft vast een deuk in zijn ego opgelopen...en Kevin spierpijn. Zelf lag ik bij deze klim dubbel over mijn stuur. Niet omdat ik het zwaar had maar omdat ik ontzettend moest lachen om deze actie.

's Avonds bellen we met Bob. We missen elkaar. En waarschijnlijk door de vermoeidheid vloeien er ook wat traantjes. We besluiten om tot Regensburg te fietsen en daar de trein te pakken naar Passau. Iets meer rust is ook wel lekker.