Dag 16 Weissenburg- vlak voor Dollnstein

Slecht geslapen. Het meertje voor onze tent was prachtig maar t pad achter onze tent werd ook 's nachts druk bewandeld door luidruchtige personen. Ik was al weer vroeg wakker en heb me toen maar uitgebreid gedoucht zodat mijn mobiel lang kon opladen. Na het ontbijt, toen we net alle spullen in zouden pakken en de tent af breken, begon het te regenen. Gelukkig niet lang maar de tent was nu wel nat. Om 11 uur zitten we weer op de fiets met allebei spierpijn in onze bovenbenen. Vast van de vele klimmetjes van gister. Vandaag gaan we niet zo ver. In Weissenburg fietsen we door de prachtige stadspoort. We vergeten alleen dat hier ook het Romeinse Castellum Biriciana staat en hebben dit dus niet gezien...reden om nog eens terug te komen. Al snel zitten we op een gravelpad. Als we op een punt komen waar een oude waterpomp staat weet Kevin te vertellen dat dit de waterscheiding is waar de Main (en dus Rijn) en de Donau op slechts 475 m hoogte. Als Kevin even water pompt, wat dan aan de ene kant van de bak naar de Noordzee stroomt en aan de andere kant in de Zwarte zee, komt er een boze mevrouw uit haar spoorhuisje gerend. Vanachter de coniferen snauwt ze naar ons. We begrijpen dat ze liever niet heeft dat we pompen omdat t al lang niet geregend heeft....eh vanmorgen nog...maar dat zeggen we maar niet...het is inderdaad wel erg droog....dus we fietsen maar verder voordat ze dat irritante keffertje op ons afstuurt.
We passeren Treuchtlingen waar een dorpsfeest op het punt van beginnen staat. De fanfare verzameld zich en er staan verschillende praalwagens met mensen in traditionele kostuums. Wij wachten niet op de optocht maar fietsen verder. Kevin zijn fiets krijgt kuren. Zijn ketting loopt aan . Het lijkt erop dat de beugel waaraan zijn kettingkast zit bevestigd is verbogen. Tassen eraf, fiets op de kop....zijn kettingkast hebben we er zo af maar de beugel loopt inderdaad tegen de ketting en we kunnen er niet goed bij. Maar voorzichtig doorfietsen alleen wel heel lastig dat Kevin daardoor niet kan schakelen bij alle klimmetjes.
Als we doorfietsen komen we er achter waar de Pappenheimers vandaan komen: gewoon uit Pappenheim. Alweer een leuk plaatsje met een grote burchtruïne op de heuvel en een prachtige kerk. Als we verder fietsen komen we in Eßlingen langs de 12 apostelen, rifrotsen uit de tijd van de Jurazee. Ik vind het indrukwekkend mooi. Vlak daarna zien we een camping...nou ja een veld waar je kunt kamperen van de plaatselijke kanovereniging. Het ligt direct aan de Altmuhl en er worden ook kano's verhuurd. We zetten onze tent op en gaan pootje baden en een paar slagen zwemmen. Het water is best koud en op de bodem liggen allemaal grote stenen. Dus ik durf niet lekker te plonzen omdat ik bang ben om me te verwonden. Als we 's avonds bij de tent zitten nodigt een Duits gezin ons uit om bij het kampvuur te komen zitten. Dat doen we. Ze hebben een zoon van 13 met een voetbal...en ik krijg een lekker biertje van ze. De gewone vliegen zijn erg agressief, ze bijten steeds. Het is niet koud maar toch trek ik maar een kleed over mijn benen. Het is best gezellig bij het kampvuur. Ook al is mijn Duist niet best en hun Nederlands belabberd, we begrijpen elkaar prima. Toch mis ik Bob, die lult zo een eind weg in het Duits waardoor t vast nog gezelliger was geweest. Kevin neemt met Lenny, zo heet de jongen van 13, nog een frise duik na het voetballen. Het begint al te schemeren en als ze 2 grote vissen zien horen we ze gillen alsof er krokodillen in het water zitten en staan ze snel weer op de kant...helden!