Dag 21: Naar huis

Al ruim voor de wekker wakker. Kevin om 6 uur wakker gemaakt en toen alles zo stilletjes mogelijk ingepakt. Om 6.45 uur al op t station en dat was maar goed ook. Nog steeds geen lift te bekennen en dus ochtendgymnastiek op de trappen van het station van Passau om bij het juiste perron te komen. Als alles in de trein staat ga ik nog even lekkere broodjes en koffie en warme chocolademelk halen. Het word een lange reis maar toch is het bijzonder dat je na 3 weken fietsen in 1 dag weer terug bij het begin bent. Als de trein nog maar net vertrokken is staan we al weer stil. Er is iemand op de rails gaan liggen en de politie moet hem/haar daar eerst weg halen. We staan bijna een uur stil. Dus om 7.30 uur weet ik al dat we vanavond wat later thuis zullen zijn maar das geen reden tot paniek. De rest van de treinreis verloopt wel goed. We halen steeds de aansluiting ook al zijn we een uur later. Als k
Kevin in Duitsland zijn fiets uit de trein moet rijden knalt zijn achterwiel precies op de rand van het perron, was ook hoge afstap, en heeft hij zijn eerste lekke band. Ik ga m niet plakken of verwisselen in de trein, we hoeven nog maar 2 keer over te stappen en dat lukt ook wel met een lekke band. Bob komt ons van het station afhalen dus het is geen probleem. Om 21 uur rijd de trein station Haren binnen. We zijn weer thuis!

Ik vond het een fantastische reis. Het begin van de route was vrij veel industrie maar net toen ik dacht dat ik de jutlandroute een mooiere route vond werd deze route ook prachtig. Ik wist van te voren niet dat Duitsland zo mooi en zo schoon was. Dat de meeste Duitsers erg behulpzaam zijn. Als je maar even op je kaart staat te kijken staan ze al naast je om de weg te wijzen. Bovendien hebben ze oprechte belangstelling. Niet zoals Nederlanders die vooral willen weten met wat voor materiaal je reist en het dan net even luxer, duurder of beter (denken) te hebben, uitzonderingen daar gelaten. Onderweg werden we regelmatig aangemoedigd door Duitsers.
Dit was Kevin zijn laatste fietsvakantie (zegt hij). Hij vond het mooi maar is nu wel klaar met fietsvakanties. Het was bijzonder om alleen met mijn jongste spruit zo op reis te zijn. Alle tijd voor elkaar. Ik ben ontzettend trots op hem. Hij heeft t toch maar geflikt 1250 km fietsen in 18 fiets-dagen. Waar ik af en toe wat moeite mee had was met het hem steeds bezig te moeten houden als we niet fietsten. Ik wou ook af en toe gewoon wel eens even niks...alleen maar op een stoeltje zitten, dom voor me uit staren of wat lezen, niet luisteren of praten maar dat zat er niet in. Kevin hield me steeds bezig. En dat is niet fout of vervelend, het is zelfs wel logisch, we verbleven ergens nooit lang dus vriendjes maken zoals dat gaat als je langer op een camping blijft, zat er ook niet in. Het koste me alleen af en toe wat moeite, vooral als ik zelf moe was en hij weer wou tafeltennisen ofzo.
Zelf zou ik de hele wereld nog wel over willen fietsen. Ik kan me geen leukere vakantie voorstellen dan een fietsvakantie en ik hoop dit dan ook nog vele malen te kunnen doen. De dromen voor een volgende vakantie borrelen al weer langzaam omhoog...