Dag 14 Karup-Aars 84 km

Bob is jarig. En hoewel ik iedere morgen eerder wakker was dan hem, is hij me vandaag een slag voor en kan ik dus geen koffie voor hem zetten, dat is hij zelf al aan t doen. UIt mijn fietstassen kan ik ook al geen cadeautje toveren dus ik zing vanuit mijn bedje -heppie-birstdee-for-joe-...Met een dikke grijns komt hij een knuffel halen. De zon schijnt en het is al lekker warm. Om 7.45 uur zitten we aan t ontbijt en om 9 uur, als bijna alles al is ingepakt, duiken we nog even in het zwembad en roetsjen we van de glijbaan. Het kost me 2 blauwe ellebogen maar grappig was het wel. Om 9.45 uur zitten we fris en fruitig op de fiets. We fietsen vandaag voor t grootste gedeelte over een oude spoorbaan. Ik vind het super. Geen auto's en geen hele steile klimmetjes. In Viborg gaan we de Viborg Dom Kirke bekijken. En hoewel ik niet religieus ben, ben ik wel opnieuw onder de indruk van alle pracht en praal en de sfeer die er hangt. Het is een prachtige kerk.
Een Nederlandse man maakt een hele hatelijke opmerking over mijn bezoek in fietsbroekje in de kerk. Hij is in de veronderstelling dat ik hem toch niet kan verstaan. Ik zeg op mijn aller vriendelijkst dat ik op de fiets vanuit Groningen ben gekomen. Ik zie de man schrikken, wens hem een fijne dag en loop verder. Als er en God is maakt het hem volgens mij niet uit hoe ik gekleed ben maar hoe ik mij gedraag, of je een beetje behulpzaam bent voor je medemens. En dat ben ik: met of zonder fietsbroekje.
Kevin en ik beklimmen de kerktoren. Bob is net een Japanner zoveel foto's als hij maakt. De toren is hoog en smal en we voelen beide onze beenspieren maar t uitzicht is fantastisch. Als we net naast de grote klok staan, slaat hij. We schrikken ons rot en de trillingen gaan niet alleen door mijn oren maar door mijn hele lijf.
Na het kerkbezoek drinken we koffie met een gebakje vanwege Bob zijn verjaardag in het Dom café. De nodige woordgrapjes worden weer gemaakt. Het café word gerund door vrijwilligsters. Vandaag zijn het 2 behulpzame oudere dames.We maken een praatje en we krijgen t 2e kopje koffie gratis en ze stopt ons wat extra chocolaatjes toe. Erg lief, vrienelijk. Kevin heeft 2 sportzaken gezien en daar wil hij even kijken. Ik hou echt niet van winkelen dus ik stel voor om bij onze bepakte fietsen te blijven...je weet maar nooit in de grote stad.. Als ik nog maar net op een bankje zit en mijn mannen uit t zicht zijn verdwenen, lijkt t of ik in een opname van Benidorm Basterds ben beland. Er komt een oude man , al piepend, rochelend en buiten adem, naast mij zitten. UIt zijn tasje pakt hij een fel groen paar nieuwe sokken. Hij doet zijn schoenen uit, zijn oude sokken ook en trekt de nieuwe aan. Zijn oude gooit hij keurig in de prullebak. En hij trekt zijn schoenen weer aan. Als hij daarmee klaar is begint hij tegen mij te praten. Hij heeft al een heel verhaal afgestoken voordat ik de kans krijg om te zeggen dat ik geen Deens versta omdat ik uit Nederland kom. De man is zichtbaar teleur gesteld. Hij trekt een pakje sigaretten uit zijn binnenzak en steekt er 1 op. Van zijn benauwdheid is niets meer te merken. Dan kijkt hij me aan en zegt: It is a beautyfull summer. Dat ben ik helemaal met hem eens en hij geeft me een stralende glimlach met in zijn mond nog precies 1 tand en een peuk.
Op dat moment zie ik Bob en Kevin aankomen. En ik wens ook deze man een fijne dag, zwaai en spring weer op de fiets. ( Ik heb geen camera's gezien)
Vanuit Viborg is t even een pittig stukje met behoorlijk wat steile lange klimmetjes op wegen waar ook auto's rijden. We zijn dan ook blij als we in de buurt van Skingstrub weer verder kunnen fietsen over een oude spoorbaan. Deze spoorbaan kunnen we volgen tot Aars, onze eindbestemming van vandaag. Het is de hele dag prachtig weer geweest, we hebben geen druppel regen gehad. Wat een geluk in vergelijking met gister. De berichten voor komende dagen zijn niet zo goed maar we zien t wel. Niets is zo veranderlijk als het weer en voorspellen blijft lastig. In Aars belanden we op de Aars-camping....nog meer woordgrappen. De tent staat vlot en de spaghetti is snel gekookt. Na t eten een heerlijke warme douche. Zoiets voelt echt als ongekende luxe. Daarna nog een potje mens-erger-je-niet gespeeld (Kevin won) en nog eventjes bij het kampvuur gezeten.Met een flesje Duvel om op Bob zijn verjaardag te proosten. Het is erg vochtig en voelt daardoor frisjes aan maar gekleed in pyjama (gats wat voelt dat akelig), heb ik het warm genoeg. We vallen alle drie al heel snel in slaap...